Ey welat, Wanê min,wûsa xwîyaye, li kûrahîyê dilên te

Li axên te,

Em nikarin xeynî xwîn û hêstîr, tu tişt biçînin

Ji xwe xem pêşîye befirê dîgîhand her sal, li te

Ji xwe teyr pêşîyê befirê digîhand welatên dûr

Tû, çermê xwe vedişart ji bager û kewlazan

Lê em tev diman, tev hembêz kirin sir û kewlazan

Pêxwas, bêkinc

Wek îro

Wûsa xwîyaye, rojên piştî zivistanan

Demên bûharê, em xeynî xwîn û hêstîr nedîçandin

Kû payîzê wexta dûrina zevîyan de

Me dî, xem boş bû, erd sekînî, sekînî

Û her çi kû dilê xwe de veşartî ye

Rîjand, belav kir, hejîya

Dîn bû,

Kevir ser kevirê nehêla

Wan xera bû,

Gazincan ji bo felekê nakim,

Loma li axê nîn e,

Me çand, me dît,

Belê, belê, tû guh lê ne de dilê xwe,

Em çêkirin tabûtên heft qat,

Em bûn xûlamê daxwazîyên bêqed,

Em bîr kirin, ûsîla bav û kalan,

Me sexera wî lê birî, dilê axê şikand bi betonan

Me xera kir pîrozbûna behra Wanê

Loma li felekê nîn e,

Ey welat;

Heya kû em hevî li te neçînin

Xwîyaye, nikarin tû şahîyek bibînin

Xeberê te ye, ta ji kûrahîyên behra xwe qêr dikî

Mîna berî,

Lê kes gûh lê nade, gelo bajar çi dîqîrî, çi dibêjî

Me qedrê te,nezanî,

Wanê min,

Axaftina axê ye,

Kû mafê wî jî heye biaxive,

Axaft û hûş bû, çend wuşe,

Besxeberê wê, xweş ne bu…